رسوایی بزرگ سازمان ملل در عدم حفاظت از شهروندان تامیل.

یک‌شنبه، ۲۸ آبان ۱۳۹۱ / ۱۸ نوامبر ۲۰۱۲

ترک صحنه و سازشی ننگین درجریان سرکوب وحشیانه حکومت سریلانکا و کشتار نزدیک به ۴۰هزارتن

بنجامین دیکس عضو تیم سازمان ملل: به‌عنوان یک پرسنل انسان‌دوستانه سازمان ملل وقتی گفته شد صحنه را ترک کنیم سؤالات در ذهن من رژه می‌رفتندکه این چه اوضاعی است؟ مأموریت ما این نبود که صحنه را خالی کنیم ما در این‌جا هستیم تا حفاظت کنیم 
سه و نیم سال پس از حملات مرگبارحکومت سریلانکا به تامیل و کشتار اعضا و هواداران جنبش ببرهای تامیل، سازمان ملل به کوتاهی و بی عملی خود در حفاظت از شهروندان در جنگ سریلانکا اعتراف کرد.

تلویزیون بی بی سی جهانی ۲۴ آبان ۱۳۹۱، که نسخه ای از پیشنویس این گزارش را رویت کرده، گزارش داد: این امکان وجود داشت که بسیاری از نزدیک به ۴۰ هزار تن مردمی که در منطقه جنگی کشته شدند، نجات یابند

بنجامین دیکس که عضوی از تیم سازمان ملل بود و از آنها خواسته شده بود صحنه را ترک کنند، در این رابطه میگوید: به‌عنوان یک پرسنل انسان‌دوستانه سازمان ملل سؤالات در ذهن من رژه می‌رفتند که این چه اوضاعی است؟ مأموریت ما این نبود که صحنه را خالی کنیم، ما در این‌جا هستیم تا حفاظت کنیم و شاهد اوضاع باشیم.

در این گزارش آمده است در کلمبو پایتخت سریلانکا بسیاری از کارمندان بلندپایه سازمان ملل ‌متحد ”به‌وضوح خود را مسئول جلوگیری از کشته شدن شهروندان غیرنظامی نمی دانستند”و قرارهم نبوده که از نیویورک دستورکار دیگری به آنها ابلاغ شود. بنابراین وقتی دولت سریلانکا به کارکنان سازمان ملل هشدار داد که نمی‌تواند سلامتی و امنیت آنها را تضمین کند، کارکنان سازمان ملل از صحنه خارج شدند و سازمان ملل هم هیچ گاه دولت سریلانکار را در این رابطه مورد سؤال قرار نداد.

بان کی‌مون دبیرکل سازمان ملل در رابطه با این گزارش گفت این گزارش تأثیرات بنیادی در کارکرد سازمان ملل خواهد داشت و برای جلوگیری از تکرار فروپاشی سیستم در آینده، باید از این گزارش درسها آموخته شود.

در این گزارش قید شده است سازمان ملل متحد در مرحله نهایی این جنگ خونین، فقط با صدور بیانیه ای هر دو طرف را محکوم کرد و در انتشار آمار و ارقام تلفات انسانی بی میلی نشان داد.

گزارش ملل متحد در مورد علت وقوع این فاجعه انسانی تصریح میکند: تصمیم‌گیری در سازمان ملل تحت الشعاع بده بستانهای رایج قرار داشت، از اینرو تصمیم گرفته می‌شد علیه دولت سریلانکا که کارکنان سازمان ملل را مورد ارعاب قرار می‌داد، صحبت نشود و به این مسأله به‌عنوان تنها راه افزایش دسترسی بشردوستانه نگریسته می‌شد.

این گزارش خاطرنشان میکند: در حالی که دولت سریلانکا یک گروه مخالف ممنوعه را زیر ضرب داشت، جهان بطور عمده این مسأله را نادیده گرفت و ما اکنون می‌دانیم که سازمان ملل از اطلاع‌رسانی چیزهایی که از آن اطلاع داشت، کوتاهی کرد.

برای دیدن فیلمی که تلویزیون الجزیره قبلا از صحنه هایی از این جنایات نشان داده اینجا را کلیک کنید